غرورم محكوم شد به خردشدن.....

احساسم محكوم شد به بازي گرفته شدن.....

دلم محكوم شد به تير خوردن.....

چشمانم محكوم شدند به باريدن....

خاطراتم محكوم شدند به فراموش شدن ......

و اما.... عشقت محكوم شد كه اسير بشود در ميان قطره قطره خونم....

در ميان جاي جاي قلبم.... و در ميان تكه تكه هاي قلب تكه تكه ام.....

آدم بعضي وقتها براي دل ديگران بايد از دل خودش بگذره 

بهم گفتی داری میری.....نگات کردم...باورم نمی شد.

تو سرتو انداختی پایین....من بازم نگات کردم گفتی دارم می رم دیگه نمی تونم....

گفتی عشق دروغه ....من و تو هم به هم دروغ گفتیم....ما عاشق نبودیم......

اما من هیچی نگفتم فقط نگات کردم....دوست داشتم بگی شوخی کردم ....

دوست داشتم بگی منم عاشقتم ....

دوست داشتم دستامو بگیری مثل قبلا و بهم بگی همیشه با من می مونی.....

اما تو هیچی نگفتی تو رفتی....آره رفتی به همین سادگی ....

من پشت سرت ایستادم گریه کردم فریاد زدم خواهش کردم بمونی

اما تو گفتی عشق یعنی جدایی ما هم باید جدا شیم...ایستادم تا 20 شمردم و تو دلم گفتم

برگرد...1...2...3...4....................20 به 20 که رسیدم تو تندتر رفتی ...رفتی...

رفتی یه جای دور....تو گم شدی ....من دنبالت گشتم اما تو نبودی ....

سالها گشتم ولی نبودی...اینجام منتظرتم...می مونم تا بیای..با اینکه می دونم نمیای...

هميشه فکر مي کردم

هميشه فکر مي کردم دوس داشتن واقعي تو اين زمونه ديگه وجود نداره اما من معني عشق واقعي رو از ايشون

فهميدم و بنظر من دوس داشتن منطق سرش نميشه روحش شاد.

 وقتي رفت......... 

وقتي چمدانش را به قصد رفتن بست،

نگفتم: عزيزم ، اين کار را نکن.

چقدر بده آدم دلش به اندازه یه دنيــــــــــــــــــــــــا گرفته باشه

ولی حتی حق ناراحت شدنم نداشته باشه

چقدر بده آدم حسرت داشتن خیلی چیزا رو داشته باشه و جای خالیشون و حس کنه

ولی مجبورش باشه به روي خودش نياره خوش و شاد باشه

ولي باشه منم ميشم مترسك خندون

شمع دانی به دم مرگ به پروانه چه گفت؟!

گفت: ای عاشق بیچاره فراموش شوی...

سوخت پروانه ولی خوب جوابش را داد ؟

 گفت:طولی نکشد نیز تو خاموش شوی.....

وقتي نيستي هر چي غصه است تو صدامه 

وقتي نيستي هر چي اشکه تو چشامه

از وقتي رفتي دارم هر ثانيه از رفتنت ميسوزم

کاشکي بودي و ميديدي که چي آوردي به روزم

حالا عکست تنها يادگار از تو

خاطراتت تنها باقي مونده از تو

وقتي نيستي ياد تو هر نفس آتيش ميزنه به اين وجود

کاش از اول نميدونستي من عاشق تو بودم

دل تو مثل دلم اينهمه دلتنگ كه نيست

بخدا جنس دلم مثل دلت سنگ كه نيست

همه حرفات پر كذب و پرنيرنگ و فريب

عشق من مثل تو و عشق تو بيرنگ كه نيست

تنم اينجاست همه فكر وخيالم پيش تو

تو كه آرومي، آخه تو دل تو جنگ كه نيست

وقتي که رفتي ، واسه من حتي دلت تنگ نشد

خونه ي عشق و شناختن كار هر سنگ كه نيست 

از وقتي رفتي هيچ کسي هم درد و هم رازم نشد

هيچ کسي حتي يک دفعه هم غصهء سازم نشد

رفتي ولي بدون هنوز عاشقتم تا پاي جون

دل بهاريم عاشقه چه تو بهار چه تو خزون

من براي تو مينويسم

براي تويي كه تنهايي هايم پر از ياد توست

براي تويي كه قلبم منزلگه عشق توست

براي تويي كه احساسم از آن وجود نازنين توست

براي تويي كه تمام هستي ام در عشق تو غرق شد

براي تويي كه چشمانم هميشه به راه تو دوخته است

براي تويي كه مرا مجذوب قلب ناز و احساس پاك خود كردي

براي تويي كه وجودم را محو وجود نازنين خود كردي

براي تويي كه يك لحظه دوري ات برايم مثل يك قرن است

براي تويي كه سكوتت سخت ترين شكنجه ی من است

قطره‌ دلش‌ دریا می‌خواست. خیلی‌ وقت‌ بود که‌ به‌ خدا گفته‌ بود.




هر بار خدا می‌گفت: از قطره‌ تا دریا راهی‌ست‌ طولانی. راهی‌ از رنج‌ و عشق‌ و صبوری.




هر قطره‌ را لیاقت‌ دریا نیست ..................................

برای مشاهده متن به ادامه مطلب بروید

لحظه ها سخت تنگ اند، ثانیه ها شتابان می گذرند؛ …

برای یگانه شدن باید از عبور سخت ثانیه های پر اضطراب نهراسید؛

باید به رنگ سبز محبت ایمان آورد و به زلالی لحظه های اضطراب و انتظار و امید و عشق اعتماد کرد؛

باید به روشنی و صافی زلال محبت خیره شد، به نسیم خنک محبت و مهر قناعت کرد، و در پای سجاده مهر زانو زد؛

باید اعتماد کرد و به روشنی زلال حضور ایمان آورد؛

جوانه های محبت تمام لحظه ها را عطر آگین کرده اند؛

باید به حضور روشن مهر دل بست، به رنگین کمان نورانی محبت و عشق خیره شد،

سر بر سجاده معطر نیایش گذارد،

در پای این همه یگانگی زانو زد، و خدا را ثانیه به ثانیه، به یمن نعمت رویش، روشن مهر،

در دل های صمیمی و یگانه، سپاس گفت.

برای بوییدن یک سیب سخت بی تابم... باید به ثانیه ها، و به "اعتماد"، و به این همه روشنی زلال محبت اعتماد کرد

گذشت لحظه های با تو بودن

و در پاییز عشقمان

نامی از دوست داشتن باقی نماند

چقدر زودگذر بود قصه من و تو

و در آنروز که دست بی رحم تقدیر

درو کرد گندمزار دلهایمان را

و تهی شد همه جا از عطر گل عشق

و در کوچ پرنده های غمگین

در آن کویر آرزو

شاعری دل شکسته و تنها

می نوشت شعری به یاد با هم بودن ها

شعری برای خشکیدن گلهای عشق در مزرعه دوست داشتنها

قطره اشکی به یاد همه خاطره ها 

دعا می کنم که هیچگاه چشمهای زیبای تو را

در انحصار قطره های اشک نبینم

و تو برایم دعا کن ابر چشم هایم همیشه برای تو ببارد

دعا می کنم که لبانت را فقط در غنچه های لبخند ببینم

و تو برایم دعا کن که هر گز بی تو نخندم

دعا می کنم دستانت که وسعت آسمان و پاکی دریا و بوی بهار را دارد

همیشه از حرارت عشق گرم باشد

و تو برایم دعا کن دستهایم را هیچگاه در دستی بجز دست تو گره ندهم

من برایت دعا می کنم که گل های وجود نازنینت هیچگاه پژمرده نشوند

برای شاپرک های باغچه ی خانه ات دعا می کنم

که بال هایشان هرگز محتاج مرهم نباشند

من برای خورشید آسمان زندگیت دعا می کنم که هیچگاه غروب نکند

و بدان در آسمان زندگیم تو تنها خورشیدی

پس برایم دعا کن ، دعا کن که خورشید آسمان زندگیم هیچگاه غروب نکند

مرا ببخش اگر هنوز زنده ام ! 

گفته بودم بی‌ تو هرگز !

بی تو خواهم مرد روزی . . .

تو رفتی‌ و . . .

مرا ببخش اگر هنوز زنده ام !

پس از تو تیره شد تمام روزگار من

و گریه کرد آسمان به حال و روز زار من

تمام هستی ام خراب شد

دلم برای دیدنت چه شاعرانه آب شد !

ولی چه سود !

رفتنت مجال آمدن نداشت

زمان گذشت سالها . . .

مرا ببخش اگر هنوز زنده ام !

حقیقت است نازنین

کمی برای زندگی دلم دوباره لک زده . . .

جوانی ام به پای تو تباه شد

ولی کنون:

ببین مرا بدون تو

چه دلخوشم به بازی ستاره ها !

نگاه کن درون قلب من

دوباره سبز شد جوانه ها

مرا ببخش اگر هنوز زنده ام !

درتنهايي خود لحظه ها را برايت گريه كردم

در بي كسيم براي تو كه همه كسم بودي گريه كردم

در حال خنديدن بودم كه به ياد خنده هاي سرد و تلخت گريه كردم

در حين دويدن در كوچه هاي زندگي بودم كه ناگاه به ياد لحظه هايي كه بودي

و اكنون نيستي ايستادم و آرام گريه كردم ولي اكنون مي خندم آري ميخندم به تمام لحظه هاي بچگانه اي كه به

خاطرت اشك هايم را قرباني كردم

شاید اگر عاشق شوم روزی مرا ترکم کنی



می ترسم از روزی که تو محکوم بر مرگم کنی



شاید تو عاشق باشی و عاشق تر از پیشم کنی ..............................

برای مشاهده متن به ادامه مطلب بروید

برای چه بود و برای که بود



هزار بار نگاه گردم اما ندانستم به چه نگاه می کنم برای دیدن چی نگاه می کنم



رفتمو رفتم به آخرش رسیدم اما هیچی نیافتم .آمدنم بهر چه بود



خسته بودم خسته تر شدم کسی نبود .........................................

برای مشاهده متن به ادامه مطلب بروید

صندوقچه خاک خورده زندگیم را گشودم


تا مفهوم عشق و زندگی کردن را دریابم



امید داشتم نوری بتابد و من آن عشق را ببینم



آیا عشق زندگی ام هنوز در آن صندوقچه کوچک من بود ؟



امید داشتم هنوز باشد



اما وقتی آن را گشودم چیزی از عشق در آن پیدا نکردم



یک مشت خاطره بود

یک مشت خاطره بود ............................

برایت همچنان آرزو دارم دوستانی داشته باشی،



از جمله دوستان بد و ناپایدار،



برخی نادوست، و برخی دوستدار



که دست کم یکی در میانشان



بی تردید مورد اعتمادت باشد

تنهايي را دوست دارم زيرا بي وفا نيست ...

تنهايي را دوست دارم زيرا عشق دروغي در آن نيست ...

تنهايي را دوست دارم زيرا تجربه کردم ...

تنهايي را دوست دارم زيرا خداوند هم تنهاست ...

تنهايي را دوست دارم زيرا....

در کلبه تنهايي هايم در انتظار خواهم گريست و انتظار

کشيدنم را پنهان خواهم کرد 

گاهی باید به دور خود یک دیوار تنهایی کشید،

نه برای اینکه دیگران را از خودت دور کنی



بلکه برای اینکه ببینی چه کسانی اهمیت داده

و به خود زحمت می دهند که این دیوار را بشکنند

بیا امشب کمی برگ‌ها را قدم بزنیم


نگران نباش کسی ما را با هم نخواهد دید



اگر هم دید ؛ خیالی نیست



بگو داشتم با خودم قدم می‌زدم!

توی جاده ای که انتهایش معلوم نیست پیاده یا




سواره بودنت فرقی نمی کنه اما اگه همراهی




داشته باشی که تنهات نذاره بی انتها بودن جاده




برات آرزو میشه ......................................

بعضی از آدمها به زندگی ما می آیند


و خیلی زود می روند.



بعضی ها می آیند مدتی می مانند



و جای پایشان برای همیشه در قلب ما می ماند.



و ما هرگز آن که بودیم دیگر نیستیم 

گر آرزوی مرگ گناه است... پس گناه عشق چیست؟!


ذره ذره آب میشم و می سوزم، نیشخندی به سرنوشت

شاید که مرگ من، انتقام ما را از سرنوشت بگیرد...

آنگاه که دوازدهمین زنگ نیمه شب نواخته می شود



در انتظار پایان شادی هایت نباش



و بدان که هیچ دری به روی تو بسته نخواهد شد

زیرا در این قصه خداوند فرشته مهربان توست 

اکنون که می نویسم از تمام شب های شب هایم تنهاترم



از همه ی آدم های دلتنگ،دلتنگ ترم



امشب همه ی غصه های دنیا روی دلم سنگینی می کند



دلم میخواهد فریاد بزنم،فریادی که همه ی دلتنگی های



دنیا را معنا کند.اما مگر میشود دلتنگی ها را فریاد زد؟

باید سکوت کرد. آری باید با سکوت،همه چیز را فریاد زد 

اگر بغض خود را در لا به لاي نگاه معصومت پنهان ميكنم از


غرورم نيست


اگر براي داشتن دستان تو گريه ام را ميدزدم از غرورم نيست


اگر براي ادعاي جمله اي عاشق خجالت ميكشم از غرورم نيست


اگر غرورم را در پيشگاه حضورت تكه تكه، بر زمين مي سايم باز از


غرورم نيست


اگر خنجر نگاهم را در غلاف چشمان آرامت به سجده


ميبرم براي آن است تا بفهمی که چقدر دوستت دارم

اگر باران بودم آنقدر مي باريدم

تا غبار غم را از دلت پاک کنم

اگر اشک بودم مثل باران بهاري به پايت میگريستم

اگر گل بودم شاخه اي از وجودم را

تقديم وجود عزيزت ميکردم

اگر عشق بودم آهنگ دوست داشتن را

برايت مينواختم

ولي افسوس که نه بارانم نه اشک

نه گل و نه عشق اما هر چه هستم

دوستت دارم .............................

سعي کن مثل خورشيد زياد نور ندي


چون همه از نورت استفاده مي کنن


ولي اصلا نگات نمي کنن



سعي کن مثل ستاره کم نور بدي



تا همه تو خلوت شباشون دنبالت بگردن 

آرزویم این است :



نتراود اشک در چشم تو هرگز مگر از شوق زیاد



نرود لبخند از عمق نگاهت هرگز و به اندازه هر روز تو عاشق باشی



عاشق آنکه تو را می خواهد و به لبخند تو از خویش رها می گردد

و تو را دوست بدارد به همان اندازه 

اگر مدیر بودم یکی از شرایط ثبت نام را عشق می گذاشتم

اگر دبیر ریاضی بودم عشق را با عشق جمع می کرد

م اگر معمار بودم قصری از عشق می ساختم

اگر سارق بودم فقط عشق می دزدیدم

اگر بیمار بودم تنها شربتی که می نوشیدم فقط شربت عشق بود

اگر درجه دار بودم فقط به عشق سلام می دادم

اگر پلیس بودم هرگز عشق را جریمه نمی کردم

اگر خلبان بودم در اسمان عشق پرواز می کردم

اگر دبیر ورزش بودم به بچه ها می گفتم با عشق نرمش کنید

اگر خواننده بودم فقط از عشق می خواندم

اگر ناخدا بودم همیشه در ساحل عشق لنگر می انداختم

اگر نجار بودم عشق را قاب می گرفتم 

اگر..............................................؟؟؟؟؟؟؟؟؟

اگه فکر میکنی که رفتنت باعث شکستنم میشه ؛

اگه فکرمیکنی که بعد ازرفتنت اشک میریزم ؛

اگه فکرمیکنی که بانبودنت لحظه هام خالی میشن؛

اگه فکرمیکنی که هرلحظه دلم برات تنگ میشه؛

اگه فکرمیگنی که بی تومیمیرم ؛

درست فکرمیکنی تو که میدونی نبودنت رو تاب نمیارم پس بــــــــــــــــــــــــــــــــــمــون 

در عرض یک دقیقه می شه یکی رو خورد کرد 

در عرض یک ساعت می شه کسی رو دوست داشت

در عرض یک روز می شه عاشق شد ... ...........................

برای مشاهده متن به ادامه مطلب بروید

نمیدانم زندگی چیست؟؟ اگر زندگی شکستن سکوت است سالهاست که من سکوت را شکسته ام

اگر زندگی خروش جویبار است سالهاست که من در چشمه ی جوشان زندگی جوشیده ام 

اما این نکته را فراموش نمی کنم که زندگی بی وفاست زندگی به من آموخت که چگونه اشک بریزم اما اشکانم به من

نیاموخت که چگونه زندگی کنم

در این غروب پر از دلتنگی در حالی که خورشید آسمان در پشت کوه ها به خواب میرود

و آسمان آبی سرخ و دلگرفته میشود ، دلم هوایت را کرده است عزیزم...

در این خلوت عاشقانه ، در حالی که چشمانم از دلتنگی خیس خیس است

و دستانم محتاج دستان تو هست و آرزوی شانه های مهربانت را میکنم ، دلم هوایت را کرده است عزیزم...

در این سکوت تلخ ، در حالی که حتی صدای نفسهایم را نمیشنوم ،

و در حالی که آرزوی آغوش گرمت را دارم ، دلم هوایت را کرده است عزیزم...

در این لحظه های سرد و نفسگیر ، در این لحظه هایی که تنهایی سر به سر قلب پر از درد من میگذارد

و در حالی که بغض غریبی در گلویم نشسته است ، دلم هوایت را کرده است عزیزم...

در این شب بی ستاره ، در این شبی که مهتاب به خواب رفته است و آسمان وجودم تاریک تاریک است

دلم هوایت را کرده است عزیزم...

دلم ....................

خسته شدم از بس چشم به در دوختم



نامه هام نداي دوست داشتنت رو ميدند



از بس اسمتو صدا کردمديواره اسمتو بلد شدند



از بس گريه کردم اشکي براي چشمام نمونده



از بس داد زدم صدام گرفته تو رو روز و شب صدا



مي کنم شايد روزي ببينمت شايد روزي حست



کنم شايد بتونم ببوسمت



شايد روزي برات بميرم



دوستت دارم

پا بر همه باور های نمادین گذاردم و خواستم خود باشم

خود واقعی ام

خود بی نقابم

خود خود خودم

نه خود دروغینم

خواستم انسانیتم را با تمام وجود حس کنم

خواستم نشان دهم بد و زشت وجود ندارد

خواستم زندگی کنم

خواستم بدون باید ها و نبایدها نفس بکشم

خواستم شادی ها و غصه هایم را بی ترس و واهمه ابراز کنم

خواستم دوست داشته هایم را داشته باشم

و داشته هایم را دوست داشته باشم

خواستم آنهایی را که دوست میدارم ببوسم

و آنهایی را که میبوسم دوست داشته باشم

خواستم بگویم من آزاد آفریده شدم پس باید آزاد باشم

اما تنها یک جمله گفتند:

تو یک مجرمی 

زخم خورده تر از همیشه به اولین اشتباه می اندیشم

اولین اشتباه تولدم بود

تولدی که هر بار در درون شکستم میدهد



نمیدانم آخرین اشتباه چیست

اما میدانم آخرین اشتباه آخرین فریاد بودنم در سکوت است

غریبانه ترین سکوت را در خود میجویم



و آسمانی ترین حرفها را در خود زمزمه میکنم



باشد که لحظه هایم سرشار از فراموشی خاطرات باشد



خاطراتی که روحم را به تسخیر خود درآورده

و ذره ذره ی وجودم را به نابودی میکشاند

در اندیشه هایم دیگر جایی برای دلباختن نگذارده ام 



وجودم را به تاریکی ها بخشیده ام



و اکنون در خانه ی تنهایی ها سکنی گزیده ام



هربار از نامردی این نامردمان سراسر وجودم به لرزه در می آید

نامردمانی که روزگاری میپنداشتم انسانند و عاشق ..............

روزی خواهد رسید


روزی که از غفلت زندانبان زندگیم استفاده کنم



و پرواز از این زندان تاریک را برگزینم



نمیدانم بعد از پرواز چه بر سرم خواهد آمد



و چه کسانی پروازم را باور خواهند کرد


اما این را میدانم در نهایت در فراموشگاه ابدیشان نقش خواهم بست

و خاطراتم یکی پس از دیگری از یادها خواهد رفت

روزی بهم گفتی:هر وقت خواستی گریه کنی برو زیرِ بارون که نکنه نامردی



اشک هاتو ببینه و بهت بخنده گفتم: اگه بارون نیومد چی؟؟؟



گفتی: اگه چشم های قشنگ تو بباره آسمون گریه ش میگیره



گفتم: یه خواهش دارم؛ وقتی آسمونِ چشام خواست بباره تنهام نزار



گفتی: باشه…



حالا امروز من دارم گریه میکنم اما آسمون نمی باره

و تو هم اون دور دورا ایستادی و داری بهم می خندی ....!!!!

یک کلام ، اولین و آخرین احساس قلبم نسبت به تو … دوستت دارم!

تو نیز گفتی مرا دوست داری ، اما دوست داشتنت دو روز است ، دیروز گذشت و آخرش امروز است!

 این من هستم که وفادار خواهم ماند ، این تو هستی که تنها بی وفایی از تو جا خواهد ماند.................

برای مشاهده متن به ادامه مطلب بروید

چه قدر سخته تو چشمای کسی که تمام عشقت رو ازت گرفته 

به جاش یه زخم همیشگی به قلبت هدیه داده زل بزنی

و به جای اینکه لبریز کینه نفرت بشی

حس کنی هنوزم دوسش داری

چه قدر سخته دلت بخواد سرتو باز به دیوار تکیه بدی

که یـک بار زیر آوار غرورش همه وجودت له بشه

چه قدرسخته تو خیالت ساعتها باهاش حرف بزنی

اما وقتی دیدیش هیچ چیز جز سلام نتونی بهش بگی

چه قدر سخته وقتی پیشته سرتو بندازی پایین و آروم اشک بریزی

چون دلت براش تنگ شده، اما آروم اشکاتو پاکنی تا متوجه نشه...

چون حتما فکر می کنه دیوونه ای!

چه قدر سخته وقتی پشتـت بهشه

دونه های اشک صورتت رو خیس کنه

اما مجبور باشی بخندی تا نفهمه هنوز دوسش داری

چه قدر سخته گل آرزوهاتو تو باغ دیگران ببینی

و هزار بار تو خودت بشکنی و اون وقت زیر لب آروم بگی

گل من باغچه نو مبارک 

قبل از اینکه به کسی بگی : " دوستت دارم ..."

خوب فکراتو بکن...

چون شاید چراغی رو تو دلش روشن کنی...

که خاموش کردنش به خاموش شدن اون بیانجامه 

کسی غير از تو نمونده اگه حتی ديگه نيستی

همه جا بوی تو جاری خودت اما ديگه نيستی

 نيستی اما مونده اسمت توی غربت شبونه ...............................

برای مشاهده متن به ادامه مطلب بروید

تو را به جای همه کسانی که نمی شناختم دوست می دارم

تو را به جای همه روزگارانی که نمی زيسته ام دوست می دارم

برای خاطر عطر گستره ی بيکران و برای خاطر عطر نان گرم

براي خاطر برفی که آب می شود، برای نخستين گل

تو را برای دوست داشتن دوست می دارم

تو را به جای همه کسانی که دوست نمی دارم دوست می دارم

هنگامی که در طلب رویاهای خویشم قول بده وفادار بمانی.

تا نگران نباشم برای آنچه فراسوی توان من است تا اینکه نکوشم دل همگان را به دست آورم..

تا اینکه به خاطر بسپارم هرگز تنها نیستم و دوستی عزیز و یاری نازنین

همواره در کنار من است..

تا اینکه اندیشه های نیکو داشته باشم و دوری کنم از زشتیها..

تا اینکه بر این باور بمانم که همه چیز سامان میگیرد..

تا اینکه گمگشته ای نباشم که ندانم چه چیز مهم است و چه چیز بی اهمیت..

تا اینکه بکوشم بهترین باشم در هر آنچه انجام میدهم..

تا به خاطر داشته باشم که مهمترین روز زندگیم آن روزی است که امروز طلوع میکند..

و پاداشی که امروز دریافت میدارم این است که با منی... و با من می مانی... 

تو بازی تقدیر تو طلسم تاریک شبم

چشام همیشه ابریو حسرت خنده رو لبم

با رفتنت دنیا دیگه مثل یه زندونه برام

قشنگیای دنیا رو بی تو نمیبینه چشام

شاید که سرنوشت من حسرت با تو بودنه

شاید دلم شیشه ایه شاید دلت از آهنه

خسته شدی خسته شدم دلم شکسته بی هوا

بسته شده درای عشق با دستای تو بی وفا

تو بـــــــی وفـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــا

گذشتن از این عاشقی برای تو چه ساده بود

دلم مثل شقایقی به زیر پات افتاده بود

رفتی به بی راهه ی عشق این راه عاشقی نبود

خیال نکن پرنده ای تو این دقایق کبود