صدایت را می شنوم به گاه دلتنگی هایم


می فهمی دارم به چشمات نگاه می کنم


و اینک تو کلامم را بشنو

می فهمی که دلتنگت شده ام


بی انصافیست صدایت را دریغ کردن


اما عزیزم این دلتنگی جنس دیگری دارد


تو را در کنار خود حس می کنم


اما دستانم نمی تواند وجودت را لمس نماید بی انصافیست  ...
   
نه ؟


تو گمان نمی کنی بی انصافی است


یادم می آید از من پرسیدی می توانم دوریت را تحمل کنم  


گفتم خواهم گریست


و تو مرا به صبر فراخواندی


گفتم بخاطر تو صبر خواهم کرد


صبر خواهم کرد


اما قول بده اگر آمدی نپرسی سرخی چشمانم و التهاب پلک هایم برای چیست... چه زیباست 

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: