وقتی شب به انتها نمیرسه

تنها جای پر کشیدن قفسه

حالا که سکوت ما نمیشکنه

بین ما فاصله فریاد میزنه

زیر سقف این زمستون کبود

تو بگو گناه من یکی چی بود

یه دفعه قلبا همه سنگی شدن

پس بده دوباره چشماتو به من

میون این آدمای آهنی

نباید تو هم دلم رو بشکنی

ولی افسوس دیگه انگار خوابیدی

حتی به گریه من گوش نمیدی

وقتی که پشت سکوت پنجره

حتی لبخند تو رو باد میبره

وقتی تو غربت خیس کوچه ها

ستاره میشکنه اما بی صدا

از کدوم طرف باید بهم رسید

به کدوم لهجه باید فریاد کشید

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: