باران گفت : بغض انتظارت را بشکن

من گفتم : تنها بهانه ی بودن من است.

گفت : دلدادگی،دیوانگی است.

گفتم : دیوانگی ، رسم عاشقی ست.

گفت : او نمی آید.

گفتم : من منتظر می مانم.

گفت : از جفایش نمی ترسی؟

گفتم : انتظار آمدنش آرامم می کند.

گفت : می دانی دلش دیوانه ی دیگری است؟

گفتم : با این بهانه ، من نامهربان نمی شوم.

گفت : او تنها نیست ، تو تنها مانده ای.

گفتم : تنها مانده ام تا اورا ببینم.

گفت : مگذار بیش از این دلت غصه دار شود!

گفتم : دلم از روزی که او را ندیدم غصه دار شده.

گفت : می دانی کجاست ؟

گفتم : تو می دانی ؟... به من بگو!

گفت : تاب دیدن اشکهایت را ندارم.

گفتم : جان دلتنگی ات بگو! تو تا دلتنگ نشوی نمی باری.

گفت : قسم بخور جان نمی دهی.

گفتم : دلم لرزید ، تو که بی رحم نبودی.

گفت : بگذار سکوتم آرامت کند.

گفتم : اینگونه من تاب و تحمل ندارم.

گفت : دلت را به دلتنگی من بسپار تا بی قرارتر نشوی!

گفتم : تو می دانی دلتنگی من چگونه است؟

گفت : چشمهایت راز غریبی دارند.

گفتم : اما رازش را او هیچ وقت پیدا نکرد.

گفت : او بی وفا بود.

گفتم : جان من!با او مهربان باش!

گفت : می دانی چه می کند؟

گفتم : تو بگو تا بدانم!

گفت : از جفای روزگار بترس!

گفتم : او کجاست؟

گفت : او...او سر قرار ، در کوچه ی عشق است.

گفتم : باور نمی کنم.

گفت : می دانم.

گفتم : نمی دانی ... نمی دانی ... تو از عشق من نمی دانی.

گفت : گریه کن!

گفتم : گریه تنها سهم من از بودنم است.

گفت : او لیاقت ندارد.

گفتم : دلگرفته ام.

گفت : (( بغض انتظارت را بشکن!))

نظرات شما عزیزان:

maryam

ساعت20:26---14 شهريور 1390

سلام
ممنون كه به وبم سر ميزني

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: